Bir kaç maddede son 9 yılım

1 Ağustos 2023. Buraya son yazımı 11 Haziran 2014'de yazmışım. Blog giriş şifremi bile zor hatırladım. 2007'de yazmaya başlamışım. Uzun aralar vermiş olsam da 7 yıl boyunca yazmışım hep, ta ki 2014'e kadar :) Neyse efendim o günde bugüne dünya çok değişti. O zamanlar bloglar çok daha popülerdi. Instagram'da story yoktu, Twitter'ın logosu kuştu, Facebook hala popülerdi, konuştuklarımız karşımıza reklam olarak çıkmıyordu, Amerikan doları 2,1 TL iken Euro 2,9'idi. Yalnız, yazarken bile en çok bu son maddeye şaşırdım. Hayat nasıl da su gibi akıp gidiyor. İçindeyken boğuştuğumuz onca şeyi düşünüyorum da, geriye dönüp baktığımızda belki sadece bir kaç tanesi aklımızda kalıyor. Ben bu son 9 yıl nasıl geçti asla anlamadım. 42 yaşına gelmişim. Her şey daha dün gibi. Üniversiteden mezun olalı 20 sene olmuş. Tam yaşlı muhabbetine döndü bu yazı, yazmayalı unutmuşum galiba nasıl yazıldığını. 24 saatlik Instagram hikayelerinde her gün bir şeyler paylaşsak da burada yazılı kalanların tadı başka oluyor benim için. O zaman kendime de tarihe de not olsun diye yazayım 9 yıl sonra bu postu.

O zaman bir kaç maddede son 9 yıl.

• 10 yıl önce kurduğum işimi hala severek yapıyorum. 
• 9 yıl önce de sevdiğim aynı semtte oturuyorum. 
• Kısa bir evlilik molasından sonra yine bekarım.
• Seyahat etmeyi hala çok seviyorum.
• Bu sene başka bir ülkede daha şirket kurup oturum izni aldım. 1 yıl boyunca Türkiye ve o ülke arasında gidip geleceğim.
• Eskisi kadar spor yapamasam da hala çabalıyorum :)
• Son 2 aydır Almanca öğrenmeye heves ettim ( hayır yukarıda bahsettiğim ülke Almanya değil:))
• Hala oldum ve dünya tatlısı bir yeğenim var. 
• Twitter'ı aktif kullanmayı bıraktım. Instagram'da story bebesi oldum.
• Sigara içmekten tütün sarmaya geçtim.
• Botox yaptırmaya başladım.
• Astrolojiyle tanışıp pandemide online eğitim aldım. Tanıştığım herkesin doğum bilgilerini almaya çalışıyorum :)
• Hayatımızın 2 yılını yiyen pandemiden hiç Covid olmadan çıkmaya becerdim.
• 35 yaşında tenis oynamaya başladım. 
• Son bir kaç yıldır dizlerim ağrıdığı için koşmayı bıraktım. 
• Saçlarıma hala röfle yaptırıyorum. 
• 2014 başında sahiplendiğim köpeğim artık annemlerle yaşıyor.
• Kedilerle aram daha iyi. Daha az korkuyorum.
• Eskiden yüzemediğim soğuk denizlerde artık yüzebiliyorum.
• Gözlerim yakını daha zor görmeye başladı. 
• Hala sütlü kahve sevmiyorum, türk kahvesine bayılıyorum. 
• Eskisi kadar partileyemiyorum çünkü maalesef İstanbul gece hayatı nargile land'e döndü.

Başka da bir şey gelmedi aklıma. Koskoca 9 yıl geçmiş yani yaza yaza bunları mı yazdım diye kendimi sorguladım ama zorlamaya gerek yok. Dedim ya, içinde yaşarken çok gelen her şey, geride kaldığında kum tanesi kadar küçülüyor.

Bakalım bir sonraki yazımı ne zaman yazacağım. Olur da bu yazıyı okursanız bir yorum yazın lütfen. Birlerinin okuduğunu bilmek, hele ki bunca yıl sonra, ilginç ve güzel olur:)

Bu dolunay gecesinde çok sevdiğim bir şarkıyla kapatayım bu yazıyı. Bu şarkıyı Ferhan Özpetek'in Şans Tanrıçası filminde duymuştum. Sonrasında favori listeme eklendi tabi kj :)