İyi, kötü, doğru, yanlış, güzel, çirkin...Birbirinin tam karşısında duran bu sözcükleri sıradan bir gün içerisinde bile ne kadar çok kullanıyoruz. Bir şeyleri tanımlamak için bazen çok doğru gelen bu sözcüklerin hepsi aslında içerisinde kendi karşıtını da barındırıyor.
Bazen "çirkin" olarak adlandırğım bir "şey" in, aslında bir noktada garip bir güzelliğini fark edebiliyorum. Ya da adlandıramadığım bir ikileme giriyorum; güzel mi çirkin mi, iyi mi kötü mü karar veremiyorum.
İşte geçen gün gezdiğim sergi, tam olarak bu ikilemin ortasında durmama sebep oldu. Baktığım "şey" ilk önce ürküttü,sonra sevimli geldi, sonra garipsedim; ama hem duruşu hem de hissettirdiği o kadar gerçekçiydi ki direnemedim. Sonra gerçekten güzel ve çirkinin iç içeliğindeki garip yerde kalakaladım.
Bir "şey" düşünün. Biraz insan, biraz hayvan ama hem insandan hem de hayvandan daha duygu yüklü bakışlara sahip, canlı olmadığı halde içininizi ısıtabilen ve neredeyse hadi arkadaş olalım diyebileceğiniz samimiyette.
Yazıma bu kez sondan başladım. Önce hissettiklerimi yazmak istedim. Ne'den bahsettiğimi bilmediğiniz için size hiç bir anlam ifade etmiyor olabilir. O zaman, mutlaka İstiklal Caddesi'ndeki Arter sanat galerisine uğrayın. Yazdığım her kelimeyi bana hissettiren sergi, galerinin ilk üç katına yayılmış durumda. Her bir kat yukarı çıkışımda biraz daha etkilendiğim kesin.
Patricia Piccinini, 1997'den beri ortaya çıkardığı eserlerinden bazılarını sergiliyor. İstanbul'daki ilk solo sergiymiş. Serginin adı Hold me Close to Your Heart ( Beni Bağrına Bas ). Sergide 20'den fazla eser var. Kendisi, Sierra Leone doğumlu bir Avusturalyalı.
Fotoğraf makinamı unutmamış olsaydım bir kaç güzel fotoğraf paylaşmak isterdim. Yine de telefonla çektiğim tek bir kareyi aşağıda bulabilirsiniz. Fotoğrafta gördüklerinizle yakından görecekleriniz çok farklı olacaktır. Ben, burnumun dibindeki bu sergiye yeni gittiğim içim kendime kızdım. 22 Haziran'da başlamış ve 21 Ağustos'da bitiyor. Gidip gezmenizi tavsiye ederim.
Sevgiler,
Bazen "çirkin" olarak adlandırğım bir "şey" in, aslında bir noktada garip bir güzelliğini fark edebiliyorum. Ya da adlandıramadığım bir ikileme giriyorum; güzel mi çirkin mi, iyi mi kötü mü karar veremiyorum.
İşte geçen gün gezdiğim sergi, tam olarak bu ikilemin ortasında durmama sebep oldu. Baktığım "şey" ilk önce ürküttü,sonra sevimli geldi, sonra garipsedim; ama hem duruşu hem de hissettirdiği o kadar gerçekçiydi ki direnemedim. Sonra gerçekten güzel ve çirkinin iç içeliğindeki garip yerde kalakaladım.
Bir "şey" düşünün. Biraz insan, biraz hayvan ama hem insandan hem de hayvandan daha duygu yüklü bakışlara sahip, canlı olmadığı halde içininizi ısıtabilen ve neredeyse hadi arkadaş olalım diyebileceğiniz samimiyette.
Yazıma bu kez sondan başladım. Önce hissettiklerimi yazmak istedim. Ne'den bahsettiğimi bilmediğiniz için size hiç bir anlam ifade etmiyor olabilir. O zaman, mutlaka İstiklal Caddesi'ndeki Arter sanat galerisine uğrayın. Yazdığım her kelimeyi bana hissettiren sergi, galerinin ilk üç katına yayılmış durumda. Her bir kat yukarı çıkışımda biraz daha etkilendiğim kesin.
Patricia Piccinini, 1997'den beri ortaya çıkardığı eserlerinden bazılarını sergiliyor. İstanbul'daki ilk solo sergiymiş. Serginin adı Hold me Close to Your Heart ( Beni Bağrına Bas ). Sergide 20'den fazla eser var. Kendisi, Sierra Leone doğumlu bir Avusturalyalı.
Fotoğraf makinamı unutmamış olsaydım bir kaç güzel fotoğraf paylaşmak isterdim. Yine de telefonla çektiğim tek bir kareyi aşağıda bulabilirsiniz. Fotoğrafta gördüklerinizle yakından görecekleriniz çok farklı olacaktır. Ben, burnumun dibindeki bu sergiye yeni gittiğim içim kendime kızdım. 22 Haziran'da başlamış ve 21 Ağustos'da bitiyor. Gidip gezmenizi tavsiye ederim.
 |
| Davetli Misafir |
Sevgiler,
