Bir Klişeyle Başlayıp Diğeriyle Bitirmek

Çok klişe olacak başlangıç cumlem belki ama oyle baslamak istedim.

Herkesin bir hikayesi var bu hayatta. Herkesin anlatacak bir hikayesi, dinlenmesini istedigi bir kaç cümlesi var. Kimileri hüzünlü kimileri umutlu...Ama herkes özel oldugunu sanıyor hikayesinin. Evet belki herkes kendi hikayesinde çok özel ama herkesin hikayesi birbirinin dengi aslında. Hayat bana gülerken sana tokat atıyor sanma. Hayat sırayla hepimizi bir seviyor bir incitiyor. Kızacak birşey de yok bunda aslında. Kaide bu, yaşamda.Sevinmesek incidigimizi ya da incinmesek sevindigimizi fark etmeyecegiz belki de.

Şu anda sen bunları okurken üzgünsen eğer emin ol bir kaç adım ötende başka biri daha vardır benzer dertten muzdarip.Ya aşktan kalbi sızlıyordur, ya işin içinden çıkamamıştır ya da "niye yine ben" diye sorguluyordur yaşamı.

O yüzden biraz daha oluruna bırakmalı belki de. Boşvermişlik değil ama oluruna bırakmak dediğim şey. İsyan etmemek, nedeni aşikarken olanları sorgulamamak...Belki de bir başkasının derdine ortak olup hem onunkini hem kendininkini biraz hafifletmek.

Bir klişeyle başlamıştım yazıma. Yine bir benzeriyle bitireyim sözümü. Dertler, sorunlar paylaşıldıkça azalıyor gerçekten. Çünkü bir benzerini görmek yalnız olmadıgını hissettiriyor her seferinde, istisnasız. Deneyin derim.

Sevgiler,